સંત શ્રી મેકણદાદા નો જીવન ચરિત્ર ( બકુત્રા થી કંથકોટ જંગી તરફ ) (ભાગ 16)

બકુતરાથી રણ રસ્તે આવી આડેસર તળાવની પાળે મહાત્મા મેકણ બપોરના સમયે આરામ કરી રહ્યા છે. ત્યારે તે ગામનાં ગાયોનાં ધણની સ્થિતિ તેમને સારી ન જણાંતા અને ગાયોના ગોવાળને નિર્દોષ ગાયોના ગોવાળને નિર્દોષ ગાયોને

મારકુટ કરતો જોઇ તેમજ ચરાવવામાં ખામી અને જોઇતી માવજત ન થતી જોતાં તેમનું હૃદય દ્રવી ઉઠયું. આ અંગે તળાવની પાળ પર બેઠેલા સતસંગી પુરૂષો પાસેથી પણ

જાણવા મળ્યું તેથી તેમણે મનોમન નકકી કર્યુ કે, આ ગામમાં કોઇ સારો ગાયો ચારનાર માણસ સમય મળ્યે મોકલીશ.

મહાત્મા મેકણે તળાવની પાળે જરા આરામ લીધો. પછી તેમની ભાવના કરી કંથકોટમાં થોડા દિવસ રહી ત્યાર પછી જંગી જવાની થતાં તેઓ આડેસરથી કંથકોટ જવા રવાના થયા. મહાન જોગી કંથળનાથ મહાત્મા મેકણના આગમનના ઉદેશે કંથકોટ નજીક સીમાડામાં સાંઢું ચરાવનાર રબારીનું રૂપ લઇ રસ્તામાં સાઢું ચરાવી રહ્યા છે ને વિચારી રહ્યા છે કે, મહાત્મા ઘણાં સ્થળોની યાત્રા કરી આવી રહ્યા છે. આ સમય દરમ્યાન તેમણે કેટલી સિદ્ધિ પ્રાપ્ત કરી તેની પરીક્ષા લઉ. આવો મનોમન નિર્ણય લીધો. રબારી રૂપે મહાત્મા મેકણ સમક્ષ ઉભા છે. મહાત્મા મેકણ આ પોશાકમાં ઉભેલા

જોગી કંથળનાથ પાસે ઉભા રહી જય જીનામ કહી પોતાની ઝોળીમાંથી નાનો કટોરો કાઢી તેમની સમક્ષ ધરી કહે છે કે, મને ભુખ લાગી છે. જેથી આ કટોરામાં સાંઢનું દૂધ

થોડું દોહી આપો. કંથળનાથ મહાત્મા મેકણને કહે છે કે, સાઢો અવિયાયેલ છે તેથી તેમાંથી દૂધ મળી શકે નહિ. ત્યારે મહાત્મા મેકણ મલકાઇને, જાણે જુનો ગાઢ સ્નેહ તાજો થતો હોય તેવા ઉદેશે જણાવે છે કે આપ અવિયાયેલ સાંઢોનું દૂધ મને પીવડાવશો તો જ હું આપને કંથળનાથ તરીકે જાણી શકીશ. કંથળનાથે એક સાંઢની પીઠ પર થાપ મારી મહાત્મા મેકણના કટોરામાં સાંઢનું દૂધ દોહવા માંડયું અને કહ્યું આ કટોરો તો નાનો છે. કોઇ મોટું વાસણ લાવો તો વધુ દૂધ દોહી આપું. પછી સાંઢનું દૂધ દોહી રહેલા કંથળનાથે મહાત્મા મેકણ સિદ્ધિવાન થયાનું જાણી લીધું કે, નાના પંદર-વીસ કટોરામાં સમાય તેટલું દૂધ આ એકજ કટોરામાં દોહવા છતાં કટોરો ભરાતો નથી. જેથી આ કાપડી સંત હવે યોગસિદ્ધિમાં આવી ગયો છે. તેથી કંથળનાથજી જોગીરૂપે પોતાનું રૂપ બદલી મહાત્મા મેકણને ભેટી પડે છે ને પ્રેમથી આવકારી કંથકોટમાં રહેવા વિનંતી કરે છે. 

ત્યારે મહાત્મા મેકણ સાખી દ્વારા જણાવે છે.

“અસી આય સજા થયા, તડે આયસ અસાંજો થયો.

નેચે પચ્ચે નાથજીજો, પિયાલો પિયો.

મરણ ટરેયો મેકણયે, હાણે જુગ જુગ જી

કંથડ કંથડ કરે હલૈયા, સામી સાથ કરે.

માય મોતા મેકણયે, મૈયા માલ ભરે

કંથડ કુડે જો નથી એ સમૈં જો અય સ્વામી

મું ડિકો મેકણ ચે જોગી અય અંતર જામી

થળ હથ કબાન અસરેં કે ઉથાપીધી

બાવો હણીધો બાકી મારી ધો મેકણચે.

ઉપરોકત સાખી સંત મેકણે પ્રેમભાવથી રચી શ્રી કંથળનાથજીને સંભળાવી. કંથળનાથજીએ મહાત્મા મેકણની કુશળતા પુછી થોડો સમય બાદ મહા યોગી કંથળનાથ અંતરધ્યાન થયા. ત્યાંથી ચાલીને મહાત્મા મેકણ કંથળનાથને મંદિરે આવી આસન જમાવે છે. મંદિરનો પુજારી સંત મેકણને ઓળખી જીનામ પ્રણામ કરે છે. સાથે કંથકોટના ઠાકોર જામને મહાત્મા મેકણ આવ્યાના સમાચાર આપે છે. જામ ઠાકોર તેમને મળવા આવે છે. બીજે દિવસે સવારે શ્રી નાથજીની પ્રતિમાની પુજાવિધિ થઇ રહ્યાબાદ મહાત્મા

મેકણ પોતાની પાસેની ઝોળીમાંથી હિંગળાજના ચંદ્રકોપનો ઢોસો મૂર્તિને ભોગ રૂપે ધરાવી દરેકને પ્રસાદરૂપે આપે છે.

જામ ઠાકોર સંત મેકણ મહાત્માના મહાન સદ્ગુણો જોઇ તેમને કંથકોટના વિસ્તારમાં આવેલી માંગુધાર પર ગુફામાં રહી તપસ્યા કરવા ભાવભીનો આગ્રહ કરે છે. પરંતુ મહાત્મા મેકણ તેનો સ્વીકાર કરી શકતા નથી અને કહે છે. ‘એક મ્યાનમાં બે તલાવર ન રહે’ આ ભૂમિમાં બે સંત ન રહે. આ ભૂમિ મારા વડીલ શ્રી નાથજીની છે. હું અહીંથી દૂર જંગી ગામે બેસી તપસ્યા કરીશ. દિવસના ભાગમાં જામ દેદાના દાયરા સાથે પોતાના આસના પર મહાત્મા સત્સંગ કરતા અને રાત્રે ભજન મંડળી સાથે ભજનભાવ. ‘ચોથે પહોરે જોગી’ રૂપે

મહાયોગી કંથડનાથ સાથે ભકિતભાવમાં પસાર કરતા. આમ અઠવાડિયું થતાં તેઓ જંગી જવા તૈયાર થયા. સેંકડો માણસો આ મહાત્માને વળાવવા જઇ જીનામ પ્રણામ કરી છુટા પડયા. મહાત્મા મેકણ જંગી તરફ રવાના થયા.

સંત શ્રી મેકણદાદા નો જીવન ચરિત્ર ( સળગતી ધુણી ઉઠાવી ) (ભાગ 15)

નગરઠઠાથી થરપારકર પસાર થઇ ચોરાડના સુખપર ગામે આવી એક ચોરા પર ધુણો નાખવાની તૈયારી કરે છે.સુથાર પાસેથી ધુણા માટે લાકડાં લાવી ધુણાના ઓટલા પર ધુણો ચેતાવી રસોઇની તૈયારી કરે છે. તે સમયે ત્યાં ગામના પટેલના બે યુવાન દીકરાઓ આવીને આહિર ભાષામાં કહે છે. ‘એ બાવા, આંહે ધુણો કાણે હારૂ નાખ્યો. ચોરો બગડુ જાહે, તેની તુહે ખબર નશી. ઉઠુ જા, નકા તારી આ ચીજુ નો ઘા કરી દેશું.’

ભાવાર્થ : અરે બાવા, આ ચોરા પર ધુણો નાખવાથી તે બગડી જશે. માટે અહીંથી ઉઠી જા, નહિતર તારી પાસેની વસ્તુઓ અમે જયાં ત્યાં ફેંકી દેશું.

મહાત્મા મેકણ અને આહિર યુવાનો વચ્ચેનો વિવાદ સાંભળી ગામના પંદર વીસ માણસો તે સ્થળે એકત્ર થઇ ગયા. માહાત્મા મેકણે પોતાની પાસેની ભગવી ચાદર બિછાવી તે પર સળગતો ધુણો મુકી પોતાની વસ્તુઓ સાથે આ સળગતો ધુણો ખંભે ઉપાડી રવાના થયા. આ જોતાં સર્વને નવાઇ લાગી કે આ મહાત્મા તો સિદ્ધિવાન અને. ચમત્કારી છે. તેને દુભાવવા સારા નથી. તેથી ગામના માણસો ને આહિર પટેલોનું ટોળું તરત એકત્ર થઇ મહાત્મા મેકણને મનાવવા દોડે છે. વૃધ્ધ આગેવાન આહિરો મહાત્મા મેકણના પગમાં પાધડીઓ ઉતારી પ્રણામ કરી વિનંતી કરે છે. બાપુ, અમે અજાણ છીએ, આ છોકરાઓને ખબર ન હતી કે આપ સિદ્ધિવાન પુરૂષ છો. અમારી ભુલચુક આપ સમર્થ પુરૂષ માફ કરો. અમારા પર દયા કરો. અમે અને અમારી ચોરાડની તમામ આહિર વસ્તી આજથી આપને આધીન છીએ. આપ ફરી ગામમાં પધારો.

સંત મેકણે જવાબ આપ્યો. આ ગામમાં બે કુતરા છે. એક આગળથી ભસે છે અને બીજો પાછળથી ભસી રહ્યો છે. તેથી હું ગામમાં તો નહિજ આવી શકુ આ ગામનું પ્રથમ નામ સુખપર હતું તે બદલીને તેને ‘બકુતરા’ તરીકે રાખશો તો હું તમારી વિનંતીથી ગામને પાદરે થોડા દિવસ વિશ્રામ કરીશ. આમ કહી સંત મેકણે ‘બકુતરા’ ગામની ભાગોળે આસન જમાવી ધુણો નાખ્યો અને ત્યાં વીસેક દિવસ રહ્યા. મહાત્મા મેકણ ચમત્કારી ને સિદ્ધિવાન પુરૂષ હોવાનું સમજી આ સમય દરમ્યાન ગામના આગેવાનો સર્વે એકત્ર થઇ એક દિવસ સંત મેકણ પાસે નમ્રતાથી અરજી કરે છે કે બાપુ અમારે ગામ પીવાનું પાણી મીઠું નથી. જો આપ દયા કરો તો મીઠું પાણી

થઇ શકે. ત્યારે મહાત્મા મેકણે ઓખ્ખું દૂધ લઇ આવવા કહેલ. એક માણસ ગામમાં જઇ ઝડપથી દૂધ લાવ્યો. મહાત્મા મેકણ તે દૂધ લઇ ગામના એક કુવામાં રેડે છે. પણ

પાણી જોઇએ તેવું મીઠું ન થતાં ફરી તે આહિરોને પુછે છે કે દુધમાં કાંઇ ખામી હતી કે કેમ. તેની તપાસ કરતાં જાણવા મળેલ કે, તે દુધમાં મેળવણ તરત થોડી છાસનાં ટીપાં નાખી જમાવેલ હતું આ રીતે ચોખ્ખું દુધ કુવામાં ન નાખી શકાતાં કુવાનું પાણી મીઠાશવાળું ન થતાં સહેજ મોળાશવાળું પુષ્કળ પાણી તે કુવામાંથી મળી આવ્યું મહાત્મા મેકણ બકુતરામાં વીસેક દિવસ રહી આહિરોને યદુવંશની ધાર્મિક જ્ઞાતિનો

સરસ બોધથી ઉપદેશ આપેલ. ત્યાંથી તેમને વાગડના જંગી ગામે જવાનું ઉચિત લાગતાં બકુતરાથી તેઓ જંગી જવા રવાના થયા.

સંત શ્રી મેકણદાદા નો જીવન ચરિત્ર ( હિંગળાજ ની યાત્રા ) (ભાગ 14)

સિંધ પ્રદેશના બદીના તાલુકાના જોક ગામેથી મહાત્મા મેકણ રવાના થઈ સિંધના ઉત્તર ભાગમાં માતા હિંગળાજ દેવીની યાત્રાએ જઈ રહ્યા છે. હિંગળાજની યાત્રાએ જવામાં વિકટ રસ્તો કાપવો પડે છે. રેતીના ઊંચા ટેકરાઓ ચડી રહ્યા છે. બાર બાર ગાઉની બે એક મજલો કાપ્યા પછી માતાજી હિંગળાજ દેવી બરેામણુનું રૂપ લઈ બકરીઓ ચરાવી રહ્યાં

છે. સંત મેકણ પેાતાની અલૌકિક સિદ્ધિથી હિંગળાજ દેવીને ઓળખી જતાં,

હિંગળાજ આગે હાથ જોડી

ઉમંગથી આજે હાજર રહું

આવા વિવિધ ગુણગાનવાળાં ભજનની ચેાસર કરે છે. તેથી માતા હિંગળાજ પ્રસન્ન થઈ માતાજીનાં સ્વરૂપે દર્શન આપે છે ને કહે છે: ‘ મહાત્મા મેકણ, તમારી યાત્રા સફળ થઈ, હવે તમે આ વિકટ પથની તસ્દી ન લેતાં પાછા ફરી શકો છો ’પરંતુ મહાત્મા મેકણે કહ્યુ કે, ‘ માતાજી, જ્યાં સુધી હું ‘ અલિલ કુંડ'માં સ્નાન ન કરું ત્યાં સુધી મારી યાત્રા પૂરી થઈ ગણી શકાય નહિ. જેથી હું સ્થાનકે આવવા ઇચ્છું છું,’

મહાત્મા મેકણ હિંગળાજ દેવીના સ્થાનકે પહેાંચે છે. વહેલી સવારે અલિલકુંડમાં સ્નાન કરી પેાતાની પાસેની ઝેાળીમાંથી ઠુમરાની માળા કાઢી અલિલકુંડમાં ધેાઈ પવિત્ર કરી તે પેાતાના ગળામાં પહેરે છે. પોતાના પૂર્વનાં સ્મરણો તે સ્થળે યાદ કરે છે કે ભગવાન રામચંદ્રજીએ લંકાના યુદ્ધમાં રાવણને માર્યો હતો, ત્યારે તેમાં મેં પણ ભગવાન રામચંદ્નજી નાના ભાઈ ( લક્ષ્મણ ) તરીકે સાથ આપેલ. અમને બ્રહ્મહત્યાનું પાતક લાગવાથી અમે બંને ભાઇઓ પાપના નિવારણાર્થે અહી. લાલુ જશરાજ કાપડી અગવાની સાથે આવેલ હતા. આ પ્રસંગે આ પહાડની

ઊંચી ટેકરી પર કે જ્યાં કોઈ માણસ પહેાંચી ન શકે ત્યાં મે' ચંદ્ર ને સૂરજ દોરી, સિંદૂર લગાવી વચ્ચે ત્રિશુલ દેાર્યાં હતાં. તેથી આજે મારે ફરી તેને સિંદૂર લગાડવો જોઈએ. એમ માની પેાતાની ઝોળીમાંથી સિંદૂર કાઢી તે સ્થળે લગાડયો. અને પછી માતાજીની પ્રતિમાને તથા બીજા અન્ય સ્થળે સિંદૂર લગાડી ‘ જીનામ’ પ્રણામ કર્યા બાદ લોટણ નદીમા આવી લેટયા તે હબ નદીમાં ‘ લોટણ સ્નાન 'કર્યું. ભૈરવપૂજા કર્યા બાદ ખારી નદીમાં ગોદાન આપી ચંદ્રકોપ પાસે આવી ચંદ્રકોપને બે હાથ

જોડી વિનંત  કરી. ચંદ્રકોપના કુંડમાં સેાપારીનુ ફળ મૂકી પ્રથમ પેાતાનાં માતાપિતાના નામના ઉચ્ચારથી ચંદ્રકોપને  બોલાવ્યો જેથી ચંદ્રકોપ ભભૂકી ઊઠયા. ત્યારબાદ બીજું સેાપારીનું ફળ પેાતાના ગુરુ ગંગારાજાના નામથી મૂકી ચંદ્રકોપને બોલાવ્યા ત્યારે પણ તે ભભૂકી ઊઠયા. ત્યારબાદ તેઓ પેાતાના વતી વિનંતી કરે છે કે, ચંદ્રકોપ સ્વામી, હું કાપડી મેકણ હિંગળાજ માતાની યાત્રાએ આવેલો છું. મારી યાત્રા સફળ થઈ હોય તો

જણાવશે. તેથી ચંદ્રકોપના કુંડમાંથી કાળાં ઘાટાં ડહેાળાં પાણીનો ત્રણ વખત ઉછાળેા આવેલ. આમ જો પાણીમાં ઉછાળા આવે તેા યાત્રા સફળ થઈ ગણાય આ રીતે દરેક સ્થળે વિવિધ રીતે યાત્રાવિધિ પતાવી મહાત્મા શ્રી મેકણ હિંગળાજથી રવાના થઈ થોડો સમય સિંધના નગર-ઠઠ્ઠા ગામે આવી રહે છે. ત્યાંથી ખેરપુર આવે છે. સિંધમાં આ બન્ને

સ્થળેાએ પેાતાનાં ભાવિકોને અન્નક્ષેત્ર શરૂ કરવાનું જણાવી તેઓ કચ્છ તરફ આવવા રવાના થયા

સંત શ્રી મેકણદાદા નો જીવન ચરિત્ર ( સિંધના જોક ગામે ) (ભાગ 13)

હરીદ્વારથી મારવાડ વિસ્તારમાં થઈ મહાત્મા મેકણ સિંધ વિસ્તારના જોક ગામમાં આવી રહ્યા છે. કાવડની બન્ને બાજુની ઘંટડીઓ મધુર નાદથી વાગી રહી છે. જોક ગામની મસ્જિદમાં એક મુલ્લાંબાંગ પેાકારી રહ્યો છે. જોક ગામ મુસલમાનેાની વસ્તીવાળુ છે. વળી ત્યાં મલંગ ફ્કીરની

એક મસ્જિદ હતી. તેના મુજાવર શાહ કલંદર એક ચમત્કારી તરીકેની સારી પ્રશસા પામેલ હતા. સૌ કાઈ લેાકો ઈસ્લામ ધર્મનું મહત્ત્વ સમજી બાંગના સમયે મસ્જિદ પાસેથી જવાઆવવાનું બંધ રાખી થંભી જતા, આ રીતે તે મસ્જિદ અને બાંગનું મહત્ત્વ વિશેષ હતું. મહાત્મા મેકણ તદ્દન અજાણ્યા હેાવાથી બાંગના વખતે ખંભે કાવડ ધરી પસાર થઈ રહ્યા હતા. કાવડની ઘંટડીઓનો અવાજ બાંગ પોકારનારને કાને પડયો. આથી તે ખૂબ જ ગુસ્સે થઈ ગયા અને મસ્જિદના મિનારા પરથી મહાત્મા મેકણને ઊભા રહેવા કહ્યું. મહાત્મા મેકણ ‘ જીનામ, જીનામ’ કહી ઊભા રહે છે અને બાંગ પોકારનાર ફકીરને કહે છેઃ કેમ ભાઈ, શું કામ?' ફકીર ગુસ્સે થઇ કહે છે કે, હું બાંગ પેાકારી રહ્યો છું અને તું અહીંથી કેમ પસાર થાય છે? તુ અમારા ધર્મની વિરુદ્ધ પગલું ભરી રહ્યો છે. કોણ છો? કયાં જઈ રહ્યો છે ? મહાત્મા મેકણે કહ્યું  હું ’ હિન્દુ ફકીર છુ’, હિંગળાજની યાત્રાએ જઈ રહ્યો છું. સાંઈ, મને તમારા ધર્મ પ્રત્યે માન છે. હું કોઈ ધર્મની નિંદા કે અદેખાઈ કરતો નથી. પણ તમારી બાંગમાં ખામી છે, જેમાં

મને સત્ય ન જણાતાં હુ’ ઊભેા ન રહ્યો. આથી તે ફકીર વધુ ઉશ્કેરાયો અને મહાત્મા મેકણને કહ્યું : અમારા મુંજાવર પાસે ચાલો. તમે અમારા ધર્મનો અનાદર કર્યો છે, તેથી તે યોગ્ય ઇન્સાફ આપશે મહાત્મા મેકણ તેની સાથે શાહ કલદર મુંજાવરની જગ્યાએ જાય છે. મુંજાવર કલંદર એક રેશમના ગાદીતકીયા પર બેસી તસ્બી ફેરવી રહ્યા છે. સંત મેકણ તેમની સમક્ષ જીનામ જીનામ' બોલી વિનયથી ઊભા રહે છે. સાથે આવેલ ફકીર શાહ કલંદર પાસે સંત મેકણ વિરુદ્ધની

રજૂઆત કરી કહે છે કે, મેં બાંગ પુકાર રહા થા ઉસ વક્ત યહ વહા સે ગુજર રહા થા. ઈસને અપને ધર્મકા અપમાન કિયા હૈ. ઈસે સજા મિલની ચાહિયે. શાહ કલંદર સંત મેકણને પૂછે છે : મહારાજ, કયાંથી આવો છો ? કોણ છો ? મહાંત્મા મેકણે કહ્યું : હું હરિદ્વારથી આવું છું. હિન્દુ ફકીર છુ યાત્રાએ જઈ રહ્યો છું. મને આ ફકિરની બાંગમાં કંઈક ખામી જણાયેલી હેાવાથી હું ઊભેા રહી શકયેા નહિ. જો તેની બાંગમાં સત્યતા હેાતતેા અલ્લાહના એકજ તુ સાર ( દીદાર ) માં, મને જતો જોઈ શકત નહિ. સાચી બાંગથી અલ્લાહપાક ખુશ થાય છે. તેના દીદારે બાંગ દેનાર માણસનેા અવાજ અલ્લાહપાક કબૂલ કરે છે. આવા સમયે તેા વહેતી નદીનાં નીર પણ સ્થિર થઈ જાય. ૫ખી દાણાં ચણતાં થંભી જાય. બાળક માતાને પયપાન કરતાં છેાડી દે. વાછરડા ગાયને ધાવવાનું તજી દે અને સર્વ અલ્લાહપાકની બંદગી તરફ આકર્ષાય. શાહ કલંદર  આ ખીલતા હિંદુ ફકીરના શબ્દો સાંભળી આશ્ચર્ય સાથે કહેવા લાગ્યા કે, · આપ આવી બાંગ કે નમાજ પઢી શકેા ખરા? સંત મેકણે જવાબ આપ્યા જી હા, જરૂર. શાહ કલંદરે કહ્યું : આવતી કાલે અમને આવી નમાજ બતાવશો તેા જ અમે તમને હિંદુઓના સાચા સાંઈ તરીકે ઓળખી શકીએ. મહાત્મા મેકણે કહ્યું : બાપુ, હૂ સાંઈ ફકીર તરીકે ઓળખાવાનું ગુમાન કે અભિમાન કરતો નથી. પણ માણસો પેાતાની બંદગીમાં ઊણપ કે કચાશ ન રાખે અને અલ્લાહપાકના દીદારમાં પેાતાનું મન એકાગ્ર કરે તેા જ તે સાચા નમાજી બની શકે. સૌની નજર સમક્ષ અલ્લાહપાકની

કૃપાવાળુ બયાન હું' આવતી કાલે નમાજમાં રોશન કરીશ. ખુશીથી તે વિષે આપશ્રી તેવી બાંગ જોવા માટે ઈસ્લામી બંધુઓને આમંત્રણ મેાકલશો, આમ કહી સંત મેકણ તળાવની પાળે એક ઝાડના આશ્રયે પેાતાનુ' આસન જમાવે છે. શાહ કલંદર પવિત્ર નમાજ જોવા માટે ઈસ્લામ ધર્મના નબીરાઓ ને ફકીરો વિ. ને આવતી કાલે બાંગને સમયે હાજર રહેવા જોક ગામની આસપાસ દસ પંદર ગામડાંમાં આમંત્રણ મેાકલાવે છે. બીજે દિવસે સવારે ખુદાના દીદારનો મેળેા જોવાને માટે સેંકડો  માણસો આવી રહ્યા છે. વહેલી સવારે આ બદીના તાલુકાના જોક ગામની પાસેથી પસાર થતી સિંધુ નદીની શાખાને કિનારે સેંકડો માણસોની  માનવ મેદની એકત્રિત થાય છે. શાહ કલંદર તથા આવેલ આમંત્રિત નબીરા અને મેાટા મુંજાવરોને સાથે લઇ, નદીકિનારે આ અદ્ભુભુત નમાજ પ્રસંગે ગાજતેવાજતે જઈ રહ્યા છે. ત્યાં સર્વ કેાઈ વ્યવસ્થિત રીતે ગેાઠવાઈ ગયા બાદ શાહ કલંદર  સંત મેકણને સૂચના આપે છે કે, બાવાજી, આપ અલ્લાહપાકની સાચી નમાજ બતાવેા. આ સ્થળે ગાયોને ઘાસચારેા નાખતાં ચરી રહી છે. વાછરડાંઓ ગાયને ધાવી રહ્યાં છે. નાના બાળકો પેાતાની માતાનાં પયપાન કરી રહ્યાં છે. પંખીઓને દાણાં નાખતાં ચણી રહ્યાં છે. સંત મેકણે પ્રથમ પેાતાના શરીરની શુદ્ધિની પવિત્રતા માટે મશો કરે છે. પેાતાનાં આંતરડાંઓને પાણી વડે સ્વચ્છ કરે છે અને શરીરનો ખરાબો

કાઢી શુદ્ધ મશાથી શરીરને પવિત્ર કરે છે. પછી પેાતાની પાસેની ભગવી ચાદરનું કપડું વહેતી નદીના નીર પર બિછાવી નદીને કહે છે: ‘ મૈયા, ઠહેરો, થોડી સી મેરી બંદગી કે લિએ.’ તેથી વહેતી નદીનું પાણી સ્થિર થઈ જાય છે. મહાત્મા મેકણે નદીના પાણી પર બિછાવેલી ચાદર પર ઊભા રહી નમાજ પડી રહ્યા છે. તે સ્થળે હાજર રાખેલ ધાવણાં બાળકો તેની

માતાને ધાવણ ધાવતાં હોઈ ધાવણ તજી દે છે. પક્ષીઓ ચણવાનું છેાડી દે છે. ગાયોનાં વાછરડાં પણ ધાવવાનું છેાડી દે છે. તેમજ ગાયો પણ ચારો ચરતી અટકી જાય છે. સર્વ કોઈ એક ચિત્તે આ નમાજસમયે સ્થિર થઈ ગયાં છે. આ અજબ ચમત્કારી નમાજ સેંકડો ને હજારો  માણસોએ નજર સમક્ષ જોવાથી સૌ કોઈ આશ્ચર્ય અનુભવી રહ્યાં છે. મહાત્મા મેકણ નમાજ પઢી નદીના કિનારા પર પગ મૂકે છે કે તરત જ તેમને વહાલભરી રીતે શાહ કલંદર પ્રેમથી ભેટી સંત મેકણના 

બન્ને ગાલ પર પોતાના બે હાથ મૂકી પ્રેમથી પંપાળે છે ને કહે છે કે જીયો રે હિન્દુ આ ફકીર, જીયેા !' કહેતા તેા મહાત્મા મેકણના મુખ પર દાઢીના લાંબા વાળ ફૂટી નીકળે છે. સંત મેકણને શાહ કલંદર કહે છે કે આ ખુદાઈ નૂર મારી યાદગીરીનાં છે. તે કાયમ રાખજે, કાપડી.’ કહી સંત મેકણની ત્રીસેક વર્ષની ઉંમરે મુખ પર દાઢીના લાંબા વાળની ભેટ આપે

છે, અને ભાવભીના આમંત્રણથી પેાતાની જગ્યામાં લઈ જઈ પેાતાની ગાદી પર બાજુમાં બેસાડે છે અને એક બેરખો ભેટ આપી કહે છે કે, આ મારી યાદગાર ભેટ આપુ છું. તે ફેરવી તમે અલ્લાહનું નામ લેતા રહેજો.’

મહાત્મા મેકણ બેરખાનેા સ્વીકાર કરી એક સાખી કહે છેઃ

હિંન્દુ ને મુસલમાનજો, મમે મથે મંડાણા

મર્મ ન જાણે મેકણચે, આદમી લેાક અજાણ.

મુસલમાન કહે મામદ, હિંદુ કહે રામ

દૂજા કોઈ દેખુ નહિ મેકણચે, જીસકેા કરું પ્રણામ.

મેકણચે મૂ ન્યારોજી, શાસ્ત્ર પ્રમાણે સીજ

બેયો કરી ભાંયે સે અય બીયે જો બીજ.

સંત મેકણ જોક ગામને પાદરે પેાતાને આસને આવે છે. સિંધ

વિભાગમાં સર્વ સ્થળે કચ્છના આ હિન્દુઆ ફકીરની વાહવાહ બોલાઈ રહી છે. પ્રશંસા સાંભળી જોક ગામે કામધધાર્થે આવેલ કચ્છ કુનરીયા ગામનેા પારપ્યો નામે બ્રાહ્મણ મહાત્મા મેકણના આસને અવાર-નવાર આવી ભાવભીની ભક્તિમાં તરબોળ થઈ રહ્યો છે. આ પારપ્યા

બ્રાહ્મણની નીતિરીતિ નેકીટેકીની હતી. મહાત્મા મેકણ ખૂબ પરીક્ષા કરી રહ્યા છે. રાત્રે તેમજ દિવસે બ્રાહ્મણ મહાત્મા મેકણ પાસે અખંડ હાજરી આપે છે. તેથી મહાત્મા મેકણનો ખૂબ જ પ્રેમભાવ મેળવે છે. મહાત્મા મેકણ જોક ગામથી હિંગળાજની યાત્રાએ જવાનુ પારય્યાને કહે છે ત્યારે તે બે હાથ જોડી નમ્રતાથી વિનંતી કરે છે કે, ‘ બાપુ, મને મારી કાયાના કલ્યાણાર્થે આપ શિષ્ય બનાવેા.’ મહાત્મા મેકણને પારપ્યાની વિનંતી વાજબી લાગતાં તેને શિષ્ય પદવી ભેખ આપી, તેનું નવું નામ પારૂરાજા આપી તેઓ અહીં થી

હિંગળાજ માતાની યાત્રા પંથે અલખ અલખના નાદે રવાના થયા.